Ορισμένες στιγμές στη ζωή σου έρχονται να συμπυκνωθούν πολλά μαζί βιώματα ή με αφορμή ένα γεγονός γίνονται οι ίδιες οι στιγμές βίωμά σου. Για παράδειγμα, η αίσθηση που σού αφήνει η αποχώρηση του καλοκαιριού, όταν οι πρώτες μπλάβες μέρες του Σεπτέμβρη σ' αγκαλιάζουν, οι φίλοι σε χαιρετούν απ' το πλοίο που φεύγει κι εσύ επιστρέφεις μόνος πίσω. Ή πάλι, η διαυγής ματιά που έχεις όταν τα κλάματά σου στεγνώσουν, ύστερα από την κηδεία ενός αγαπημένου σου προσώπου. Είναι τότε που ο πόνος, κατά ένα περίεργο τρόπο, συγκρούεται με τη διάθεση για αισιοδοξία, ως άμυνά σου, ως προσπάθεια για να προχωρήσεις μπροστά. Κάπως έτσι είναι και το νέο κομψοτέχνημα συναισθημάτων των Anathema μας. Λες και κουβαλά την ελπίδα εκείνη που ναι μεν ξεπροβάλλει, αλλά την ίδια ώρα αναδύεται τραυματισμένη από μια προηγούμενη επίπονη εμπειρία. Τα 10 τραγούδια του δίσκου με τον εμφανώς υπαρξιακό τίτλο "We're here because we're here", έρχονται σαν το περίγραμμα της ψυχολογικής διακύμανσης που όλοι λίγο ως πολύ έχουμε νιώσει στο πέρασμα της ζωής μας. Αυτή η μελαγχολία όχι των γκρίζων αλλά των γαλανών χρωμάτων, αυτή που σε κάνει να κλάψεις και να χαμογελάσεις ταυτόχρονα, θέλοντας να δηλώσεις ακόμα "παρών", διαποτίζει τον δίσκο από την αρχή ως το τέλος. Συνθετικά, αποτελεί ίσως το πιο ειλικρινές, αυθεντικό, πηγαίο βήμα της μπάντας, και κυρίως σε μια περίοδο της καριέρας τους που δεν έχουν ν' αποδείξουν τίποτα. Στην ουσία των τραγουδιών, διακρίνεις τους ίδιους μουσικούς, τους ίδιους ανθρώπους που μάς χάρισαν αριστουργήματα, κοντά 20 χρόνια τώρα. Τούς βλέπεις εκεί, στο "Dreaming Light", στο "Everything", αλλά και οπωσδήποτε στα "Universal" και "Summer Night Horizon". Σε σημεία, αντιλαμβάνεται κανείς τον εσωτερικό διάλογο της μπάντας με τα μέχρι τώρα δημιουργήματά της. Όπως στο Eternity έλεγαν "do you think we're for ever?", τώρα απαντούν "life is eternal". Και από το "somehow I knew you would leave me this way" αναρωτιούνται ακόμα "mother can you hear me?"Αν αξιολογήσει κανείς τον δίσκο αυτό με μουσικά στερεότυπα και με σκοπό να τον χαρακτηρίσει προτού τον αφήσει να εισβάλει μέσα του, τότε απλά είναι σαν να θεωρεί πώς γνωρίζει μια χώρα, χωρίς να την επισκέφτηκε ποτέ του. Και ειδικότερα, όταν αυτός ο δίσκος είναι τόσο προσαρμόσιμος στα υποκειμενικά βιώματα του καθενός και με τόσο διαφορετικό κάθε φορά τρόπο. Εξάλλου, αυτή η μπάντα πάντα εξελισσόταν, μεταμορφωνόταν, μιας και σ' αυτό τάχθηκε από την αρχή, να αμφισβητεί δηλαδή τα δικά της όρια αλλά και των ακροατών της. Και σαν από σύμπτωση, ήρθε σε μιαν Άνοιξη φορτισμένη, γεμάτη αφορμές για να δούμε αλλιώς τη ζωή μας. Suddenly...life has a new meaning...
10/10
