Κόρε. Ύδρο. – «Όλη η αλήθεια για τα παιδιά του ’78».

Το νησί της Κέρκυρας, εκτός από ψάρια και Υπουργούς, βγάζει ανά καιρούς και σπουδαίες προσωπικότητες. Είτε ατομικά, είτε με τη μορφή συνόλου, όπως είναι ένα μουσικό συγκρότημα. Οι Κόρε. Ύδρο. μάς κάνουν την τιμή να είναι Κερκυραίοι και αυτό γιατί τα δημιουργήματά τους είναι πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα στην τέχνη. Αισθάνθηκα τουλάχιστον ενοχές όταν άκουσα τους ήχους τους να σμιλεύουν τόσο πετυχημένα την ψυχική μου διάσταση, αφού δυστυχώς πριν δεν είχα ακούσει το παραμικρό για αυτούς! Η μπάντα αριθμεί ήδη 15 και πλέον χρόνια ζωής και έπεσαν στην αντίληψή μου μέσω της δισκοκριτικής αθηναϊκού περιοδικού που ήταν τουλάχιστον αποθεωτική. Τί να πρωτοπεί κανείς και τί να πρωτογράψει για ένα μουσικό σύνολο που ήδη υποκλίνεται εμπρός του όλη η μουσική κοινότητα. Στο συγκεκριμένο δίσκο με τον τίτλο «Όλη η αλήθεια για τα παιδιά του ’78» αντικρίζουμε το ηχητικό αμάλγαμα της νεώτερης, μεταπολιτευτικής Ελλάδος. Ναι, τα ηχοχρώματα, οι στίχοι, η ατμόσφαιρα, οι εικόνες περιγράφουν με ευφυέστατη και ειρωνικά χιουμοριστική διάθεση την άνοδο και την πτώση, τις υποσχέσεις και τα ξεβρακώματα, τα νέα ήθη και τον ξεπεσμό. Όχι, ο δίσκος δεν ηχεί καταθλιπτικά, αλλά αναδεικνύει τη γαλάζια, νοσταλγική διάθεση της χαμένης παιδικής αθωότητας. Σαν το καθρέφτη εντός του οποίου σαλεύουν τα οράματα μιας γενιάς που τώρα δακρύζει στην διαπίστωση των πληγών της. Οι συνθέσεις είναι τόσο πολυεπίπεδες όσο και ετερόκλιτες ως προς τις επιρροές τους που θα συναντήσει κανείς αναφορές που ξεκινούν από την κλασσική μουσική, καθώς φιλτράρονται από τη rock, περνούν στην jazz, με ενορχήστρωση σε ρυθμούς ψυχεδέλειας των ‘70s! Και για κερασάκι στην τούρτα, θα πιάσετε τον εαυτό σας πολλές φορές να νιώθετε ότι ακούτε Χατζηδάκι, Χατζηνάσιο, Κελαηδόνη, ακόμα και Κώστα Καράλη! Την ίδια στιγμή, οι παραπομπές στον ατμοσφαιρικό ήχο τονίζουν συνεχώς τη rock ουσία του δίσκου, αφού όλο αυτό το όργιο επιρροών παρακολουθούν κρυφά μπάντες όπως οι Radiohead, Anathema, Portishead, Katatonia, Porcupine Tree κ.ά. Εξόχως λυρικοί, οι Κόρε. Ύδρο. ξεδιπλώνουν εντέχνως δια της ποίησής τους τα κακώς κείμενα των ανθρωπίνων σχέσεων στη σύγχρονη Ελλάδα, με σαφή πολιτικά υπονοούμενα, επικρίνοντας το κράτος που αστυφιλικά ξέχασε τα αυτονόητα, όπως την απλή, αυθεντική ανθρώπινη επαφή, με αποτέλεσμα την απογείωση του εγωκεντρισμού, του άρτου και των θεαμάτων, της επιφάνειας, της μπούρδας. Οι στίχοι τους γνέφουν διακριτικά προς τις καρυωτακικές περιγραφές της ελληνικής εγκαταλελειμμένης περιφέρειας («ούτε για τους ελάσσονες της επαρχίας»), προξενώντας μια γλυκόπικρη αίσθηση απογοήτευσης και ανατριχίλας στο συνολικό άκουσμα των τραγουδιών τους. Αν ψάχνετε για κάτι ουσιωδώς πρωτότυπο και καινοτόμο, από μουσικούς με την πλήρη έννοια του όρου, αγοράστε χωρίς καθυστέρηση το δίσκο. Μετά αφεθείτε σε ένα ατέλειωτο ταξίδι συναισθημάτων και θαυμάστε αυτά τα παιδιά που -τουλάχιστον- η Κέρκυρα πρέπει να αναδείξει επιτέλους!