Κέρκυρα και UNESCO

Σίγουρα η ένταξη της παλαιάς πόλης της Κέρκυρας στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO αποτελεί μια μεγάλη επιτυχία, ύστερα από πολλά χρόνια “άπνιας” σε τούτο το νησί. Πέρα από μοχλό διεκδίκησης κονδυλίων, το γεγονός αυτό συνιστά ένα πολύτιμο εργαλείο αξιοποίησης των πολλών (και όχι μόνο φυσικών) προσόντων που διαθέτει αυτός ο τόπος. Αρκεί όμως αυτό;

Το ζήτημα εκκινείται για μια ακόμη φορά από τη συμπεριφορά ημών των ιδίων απέναντι στην πόλη μας, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι ο πολίτης είναι αυτός που έχει τη δύναμη της αλλαγής, πάνω από κόμματα και θεσμούς, που κανονικά θα πρέπει να δρουν για να ακολουθούν τις επιθυμίες και ανάγκες του πρώτου και όχι το αντίστροφο. Εξάλλου η Δημοκρατία πηγάζει ΑΠΟ το λαό και όχι από τις όποιες πολιτικές δυνάμεις τον εκπροσωπούν.

Διότι, η παραπάνω επιτυχία δεν θα έχει καμιά πρακτική αξία, αν εμείς οι ίδιοι δεν δείξουμε τη συμπεριφορά που αρμόζει απέναντι σε ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομίας. Για παράδειγμα, τα θλιβερά πρόσφατα περιστατικά με τους σωρούς των σκουπιδιών κατά μήκος όλης της πόλης ή με τα προϊόντα των τουριστικών καταστημάτων, που έγιναν αφορμή για να επέμβει η Δημοτική Αστυνομία προκειμένου να μην καλύπτουν το δρόμο των πεζών, δείχνουν ότι η ευθύνη για μια καλύτερη πόλη ανήκει πρώτα στον καθένα μας.

Και, αν θέλετε, η όλη στάση μας ξεφεύγει από τα στενά όρια της παλαιάς πόλης και επεκτείνεται σταδιακά σε όλο το νησί. Γιατί, αν ο επισκέπτης βγει για λίγο παραέξω και γίνει αποδέκτης τουριστικών υπηρεσιών αμφιβόλου επιπέδου, πάλι το ίδιο το μνημείο θα βγει χαμένο, αφού ο συγκεκριμένος τουρίστας δεν θα θελήσει να επιστρέψει ξανά στην Κέρκυρα.

Η ένταξη στην UNESCO δεν είναι το τέλος μιας πορείας, αλλά αντιθέτως η αρχή για μια νέα νοοτροπία, που θα καταδεικνύει ότι πρώτα απ' όλους, εμείς οι ίδιοι σεβόμαστε και αγαπάμε αυτήν την πόλη.