“Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας”

Στη δεκαετία του 1950, στην ακόμα τρομαγμένη μεταπολεμική Ελλάδα, μια υπόθεση συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία. Η Σπυριδούλα Ράπτη, μια δωδεκάχρονη κοπέλα από το Αγρίνιο, κατέβηκε στην Αθήνα, κατόπιν πιέσεων και των δικών της, με σκοπό να εργαστεί ως υπηρέτρια σε μια πλούσια οικογένεια του Πειραιά. Το περιβάλλον που συνάντησε η Σπυριδούλα, αν και ευκατάστατο, δεν αποδείχθηκε τόσο φιλικό, με αποτέλεσμα μια τρομερή εξέλιξη που ακόμα και σήμερα προκαλεί αίσθηση. Η Σπυριδούλα κατηγορήθηκε από τα αφεντικά της ότι υπεξαίρεσε χρήματα από την ντουλάπα του συζύγου της οικογένειας που τη φιλοξενούσε, με την απίστευτη τιμωρία του σιδερώματος (!) του κορμιού της σε πολλαπλά σημεία, αφού πρώτα την έδεσαν στο τραπέζι της κουζίνας και τη σιδέρωναν μέχρι να παραδεχτεί κάτι που, όπως αποδείχθηκε, ουδέποτε είχε πράξει.

Λοιπόν, η παραπάνω ιστορία μού 'φερε στο νου τα δεινά της χώρας μας σήμερα. Θα μου πεις, πως συγκρίνεται η σύγχρονη Ελλάδα με ένα φτωχοκόριτσο του '50; Ας είναι καλά η κρίση που ωθεί σε όργια (και) τη φαντασία μας.

Είναι πρόδηλοι οι παραλληλισμοί και εύλογες οι συγκρίσεις με το μαρτύριο της μικρής Σπιριδούλας. Κατά έναν ανάλογο τρόπο, η μικρή και “ψωροκώσταινα” Ελλάδα ζήτησε κάποτε να ενταχτεί στην οικογένεια της ευκατάστατης Ε.Ο.Κ. (νυν Ε.Ε.), με σκοπό να ξεφύγει από τα περιορισμένα όρια της φτωχογειτονιάς της. Κατόπιν, μετά από δεκαετίες, βρέθηκε κατηγορούμενη για “υπεξαίρεση” των κοινοτικών πόρων, που λαθραία ιδιοποίηθηκε από το “ντουλάπι” των κοινοτικών ενισχύσεων. Και μετά, ο σύζυγος της Ε.Ε. (Δ.Ν.Τ.), γύρισε στο σπίτι “εξοργισμένος” και μαζί με τη γυναίκα του, έβαλαν την Ελλάδα στο “τραπέζι” του ελέγχου και της τιμωρίας, προκαλώντας αλλεπάλληλες πληγές στο σώμα του λαού της.

Στην πραγματική ιστορία, η Σπυριδούλα αν και θύμα της βαρβαρότητας αυτής, επέλεξε το δρόμο της εξόδου από το μαρτύριό της, αφού κατέφυγε στις αρχές, μετατρεπόμενη σε λαϊκό ίνδαλμα των φτωχών και καταπιεσμένων της αστικής τάξης.

Για το κλείσιμο, χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του πατέρα της Σπυριδούλας:

“(…) Μου υποσχέθηκαν ότι θα ευτυχήσει το παιδί μου. Εμείς είμαστε φτωχοί άνθρωποι, εγώ συνταξιούχος χωροφύλακας. Με ξεγέλασαν. Μου είπαν ότι και οι δύο είναι τραπεζικοί υπάλληλοι και ότι κοντά στο δικό τους παιδί θα έχουν και το δικό μας, σαν πιο μεγάλη αδελφούλα του”.

Ομοιότητες σχεδόν ανατριχιαστικές, παραδεχτείτε το.